Prolog

Czy odnajdę cię

w szarej codzienności

lub w zapachu porannej kawy

która budzi moje zmysły każdego ranka

gdzie jesteś

może w palecie barw i odcieniu

szumie drzew

lub słabym świetle księżyca

kim jesteś

wyciągam w Twoja stronę wyblakłą dłoń

zszarzałą od codzienności

lecz uciekasz

uciekasz nim opuszki moich

poranionych od zła palców

dotkną twej idealnej skóry

wołam o ratunek

błagam o zbawienie

modlę się o śmierć

gdzie jesteś

o wolności moja

wielu cię chciało posiąść

nikomu się nie udało

ratuj mnie

tonę

tonę w mroku mej duszy

w szarej codzienności

i słabym świetle księżyca

***

Opowiem Ci teraz historię inną niż wszystkie. .

Historię bólu i cierpienia.

Historię młodych ludzi, zagubionych w labiryncie życia.

Spisano ich na straty.

Pozbawiono szczęścia.

A Ty,

chcesz poznać ich historię?

Chcesz usłyszeć ich modlitwę?

A przede wszystkim:

Czy chcesz dać im szansę?

__________________________________________________

Proszę, żebyście w komentarzach pod spodem napisali jak Wam się podoba i czy będziecie chcieli to czytać.
Wiersz jest mojego autorstwa.
Pozdrawiam Wolfslower.